Fonologische categorieën, zoals morae in het Japans of klemtooneenheden in het Engels, spelen een rol bij de perceptie van gesproken taal. Deze lezing zal de aard van deze rol en de relatie ervan tot het fonologisch bewustzijn belichten, in het bijzonder voor het Japans. Drie types evidentie zullen besproken worden:

1. diverse traditionele types van woordspelingen en woordspelletjes,
2. studies van gesproken woordherkenning in context en
3. de resultaten van een nieuwe taak, waarin luisteraars echte woorden reconstrueerden vanuit gesproken input met distorties van één enkele CV-mora (bv. panorama uit panozama).

Het patroon van resultaten laat zien dat de mora bijzonder toegankelijk is in het fonologisch bewustzijn van Japanse luisteraars maar toch geen rol speelt bij de vroege verwerking van gesproken woorden. Toch spelen ritmische categorieën een rol tijdens de verwerking - ze leggen niet enkel beperkingen op aan de initiële lexicale activatie maar tevens aan de erop volgende processen van spraaksegmentatie en de selectie tussen woordkandidaten.