Abstract
Een bekend probleem bij difoonsynthese is het voorkomen van hoorbare discontinuiteiten op difoongrenzen. Formantsprongen op de overgangen suggereren dat het probleem wordt veroorzaakt door spectrale verschillen. In klinkers is het probleem het grootst. In een voorgaand experiment (Klabbers & Veldhuis 1998) zijn de resultaten van een luisterexperiment gecorreleerd met een aantal spectrale afstandsmaten, om een objectieve afstandsmaat te vinden die het best de hoorbare discontinuiteiten voorspelt. De Kullback-Leibler afstandsmaat (KL), afkomstig uit de statistiek, kwam daarbij als beste uit de bus. Daarna is de difoondatabase uitgebreid met context-afhankelijke difonen. Om het aantal extra difonen te beperken is de KL-afstand gebruikt om difonen die spectraal dicht bij elkaar liggen te clusteren. Daardoor is het niet nodig om alle mogelijke difooncombinaties op te nemen maar kan worden volstaan met een kleinere set. Een tweede luisterexperiment heeft aangetoond dat het aantal hoorbare discontinuiteiten significant is verminderd.
Publication type
Presentation
Year of publication
1999
Conference location
Utrecht
Conference name
Dag van de Fonetiek 1999
Publisher
Nederlandse Vereniging voor Fonetische Wetenschappen