2011 Akoestische maten voor de automatische beoordeling van verstaanbaarheid in dysartrische spraak: een case study

Het doel van de studie was om correlaties tussen akoestische maten en mate van verstaanbaarheid in dysartrische spraak te onderzoeken. Een patiënt met hypokinetische dysartrie, een spraakstoornis ten gevolge van de ziekte van Parkinson (PD), werd behandeld met `E-learning gebaseerde Spraaktherapie' (EST; Beijer et al., 2010). Akoestische maten die de spraakbewegingsproblemen (bewegingsrestrictie, traagheid, verminderde controle van de articulatoren) en prosodische beperkingen (monotonie) in hypokinetische dysartrie weergeven, werden als mogelijke voorspellers van verstaanbaarheid onderzocht. Akoestische maten waren de grootte van de klinkerdriehoek, transitiegrootte, -duur en -helling van de eerste twee formanten, spectrale helling en mate van stem in het spectrum van /s/, F0 en variabiliteit van F0.

Interventie met EST leek de coördinatie van de glottale opening te vergroten, zoals weergegeven door mate van stem in het spectrum van /s/. Bovendien werd een verlaging van de F0 bereikt. De prosodie van de spreker verbeterde door een grotere F0 variabiliteit. Verstaanbaarheid werd lager beoordeeld in gevallen dat F0 variabiliteit en coördinatie van glottale opening verminderde.

De resultaten laten vooral een effect van interventie op laryngale en respiratorische mechanismen zien. De studie bevestigt de invloed van prosodie op verstaanbaarheid in hypokinetische dysartrie.