Mijn promotieonderzoek richt zich op de vraag hoe de perceptie van een nieuw foneemcontrast zich ontwikkelt bij verschillende leeftijdsgroepen, nl. volwassenen en kinderen in de basisschoolleeftijd. We gaan hierbij uit van twee hypotheses. De eerste hypothese, Acquired Distinctiveness, stelt dat luisteraars verschillen binnen of tussen nieuwe categorieën aanvankelijk slecht horen. Door training leert de luisteraar de verschillen tussen klanken die verschillend worden gecategoriseerd. De tweede hypothese, Acquired Similarity, stelt dat de luisteraar verschillen binnen en tussen categorieën voor het leren goed kan onderscheiden. Door training blijft enkel het verschil tussen klanken die verschillend worden gecategoriseerd overeind.

Het experiment, waarvan ik de opzet en de voorlopige resultaten zal bespreken, volgt het leren van het Brits-Engelse contrast, /ʃ-s/, door volwassen Nederlanders. In een pretest-posttest design wordt de foneemontwikkeling als gevolg van training bekeken. De pre- en posttest bevatten spraak van één spreker. Spraak van vijf andere sprekers vormt het trainingsmateriaal. Deze variatie dwingt de luisteraar te abstraheren over sprekerverschillen en robuuste categorieën te vormen.