Binnen de literatuur omtrent de verwerving van het Nederlands klemtoonsysteem bestaat discussie over de vraag of dit proces regel-gebaseerd verloopt of veeleer lexicaal. In dit praatje leveren we een bijdrage tot deze discussie door te kijken naar het eindpunt van het proces, nl. de volwassen toestand.

We introduceren twee voorleestaken waarin volwassen moedertaalsprekers een aantal Nederlands-lijkende pseudo-woorden moeten beklemtonen. De stimuli werden gevarieerd op het aantal beschikbare lexicale buren en de (on)regelmatigheid van de klemtoonpatronen daarvan. We presenteren de resultaten van beide experimenten en bespreken de implicaties ervan voor hypotheses over een onderliggend verwerkingsmodel.