De differentiaaldiagnose tussen de verschillende fonologische en motorische spraakstoornissen vormt één van de hoofdvragen op het gebied van de spraakpathologie bij kinderen. Bij spraakontwikkelingsstoornissen is een grote overlap in symptomatologie eerder regel dan uitzondering en bovendien veranderen de klinische symptomen gedurende de ontwikkeling.
Uit data van spraakexperimenten is gebleken dat er bij kinderen met spraakontwikkelingsstoornissen een nauwe relatie is tussen perceptuele scherpte en productiesymptomen. De huidige studie onderzocht de interactie tijdens de ontwikkeling tussen neurologische tekortkomingen in auditieve en motorische processen door middel van computationele modellering met het DIVA-model.
De computersimulaties laten zien dat bij kinderen met spraakstoornissen de kwaliteit van het fonologisch leren voor een groot deel afhankelijk is van de kwaliteit van de spraakmotoriek. Uit gedragsstudies is gebleken dat door een stoornis in de spraakmotoriek, zoals bij spraakdyspraxie of dysarthrie, ook de ontwikkeling van de fonologie verstoord kan raken. Onze computersimulaties bevestigen dit en laten verder zien dat de zelf-monitoring op basis van auditieve en somatosensorische terugkoppeling daarin een grote rol speelt. De condities waarin dit gebeurt hebben vooral te maken met de mate en de kwaliteit van de zelf-monitoring tijdens de vroege ontwikkeling. Verder blijkt dat ook articulatietempo hierbij van invloed kan zijn.