2011 Glimlach met een glimlach

Als een spreker glimlacht tijdens het spreken, dan resulteert dat in grotere spectrale afstand tussen de formanten, overeenkomstig een kortere effectieve lengte van het spraakkanaal. Bij het luisteren leiden affectieve woorden (bv "glimlach") tot activatie van de congruente glimlachspieren, mogelijk als gevolg van activatie van spiegelneuronen. Op grond hiervan voorspellen we dat affectieve woorden wellicht worden uitgesproken met congruente affectieve gebaren: het woord "glimlach" zou worden uitgesproken met een glimlach. Deze voorspelling is onderzocht door formantanalyse van klinkers afkomstig uit "glimlach" (e.d.), en uit controlewoorden. De F2-F1-afstand blijkt inderdaad iets groter te zijn in de affectieve woorden dan in controlewoorden. Dit voorspelde effect bleek echter alleen op te treden bij vrouwen, en niet bij mannen. Deze resultaten bevestigen het idee van "affectieve resonantie" tussen wat we zeggen, en hoe we dat zeggen.